Auteur: Marco Visscher

Het grootste geheim van de technologie van EM, op basis waarvan ook EM-X wordt gemaakt, zit in de samenstelling van micro-organismen. Eerst een flinke stap terug in de tijd. De aarde werd bevolkt door wat nu anaërobe bacteriën heten, minuscule organismen die wel tegen de extreem hoge temperaturen van die tijd konden, maar niet tegen zuurstof. Er was aanvankelijk ook geen reden om zuurstof te verdragen, want de atmosfeer bestond voornamelijk uit methaan, ammoniak en kooldioxide. Zuurstof was – net als stikstof – wél een afvalproduct van de activiteiten van deze eerste micro-organismen. Na verloop van tijd hadden ze zoveel zuurstof geproduceerd, dat ze in feite hun eigen leefmilieu hadden vergiftigd. Zij stonden voor de keuze: doodgaan of zich aanpassen.
De anaërobe micro-organismen kozen voor het laatste. Ze verminderden hun activiteiten en veranderden hun genetische aanleg, opdat ze de mogelijkheid tot anti-oxidatie verkregen: de mogelijkheid om de aanvoer van zuurstof te overleven en hun krachten te sparen tot de condities weer gunstig werden. Intussen vluchtten ze op aarde naar stille diepten in de zee, waar ze prima zonder zuurstof konden gedijen.
Volgens microbiologen is het volstrekt onbestaanbaar, dat anaërobe en aërobe micro-organismen naast elkaar kunnen bestaan. Immers, het werd – en wordt nog steeds – als een vanzelfsprekend feit beschouwd, dat de ene soort het zal winnen ten koste van de andere. Bij toeval ontdekte Higa – als onderzoeker in het laboratorium van de universiteit van Ryukyus in Okinawa, Japan – dat een mengsel van deze wezentjes in de praktijk wel degelijk mogelijk is. Bij toepassing van een vloeibaar concentraat in de bodem kan het mengsel schadelijke stoffen neutraliseren en het microleven aansporen tot productiviteit. Die kenmerken zijn terug te vinden in alle producten op basis van de EM- technologie, inclusief EM-X.

Bron: dit artikel verscheen in Ode nummer 64